Buitenwerk

Het bedenken van een goed idee is natuurlijk de hoofdtaak van een ontwerper, of iemand met een scheppend beroep. Het bedenken van een ‘werkbaar idee’ komt daar in onze ogen pas achteraan, maar natuurlijk moet het idee goed genoeg zijn om de basis te vormen voor de uitwerking ervan. In ons geval gaat dat vooral op basis van ervaring, van voorbeelden, van onderlinge discussies. En dan nog; vaak gebeurt het natuurlijk dat een werkbaar idee helemaal niet werkt. Schetsrollen en stiften zijn er gelukkig om daarbij te helpen.

En dat is een ander belangrijk onderdeel van hoe wij naar de wereld kijken, hoe we opdrachten aanvliegen en projecten opzetten. Elke keer begin je weer opnieuw. Elke plek is anders, elke plek vraagt een andere benadering. Natuurlijk zijn er ingrediënten die opnieuw gebruikt worden. Een zitrand is een zitrand. Maar waar komt die zitrand, hoe groot is hij, van welk materiaal, in welke vorm? Hetzelfde geldt voor één van de basis-onderdelen van veel van onze plannen; hoe bewegen mensen door de ruimte? Hoe vinden ze hun weg door de stad, hoe komen ze aan op dat plein, wat zien ze, hoe voelt dat, waar willen ze heen en wat komen ze dan onderweg tegen? Bij elk project opnieuw.

Dat plein dat er uiteindelijk ligt, dat is er gewoon. Veel mensen gebruiken de ruimte zonder er bij stil te staan. Maar iemand heeft over die zitrand nagedacht, over de bomen, de materialen en de manier waarop jij over dat plein beweegt. Een ontwerpproces start nooit met een wit vel, gelukkig, maar altijd met de locatie. Wij wérken niet op de automatische piloot, wij rollen niet een methode uit. Elke keer opnieuw moeten we een gevecht aan met de uitgangspunten, de plek, het budget, de vormen en met onszelf.

En dat laatste maakt dat dit ook zo’n mooi vak is.